تهدید اهل مدین (قرآن)از مصادیق تهدیدشدگان که در آیات قرآن معرفی شده‌اند، اهل مدین هستند.تهدیدهای شعیب علیه‌السلام به اهل مدین عبارتند از: ۱ - سیطره خداهشدار شعیب علیه‌السلام به مردم مدين، مبنى بر احاطه و سیطره خداوند بر آنان: «قالوا يشُعَيبُ ما نَفقَهُ كَثيرًا مِمّا تَقولُ وانّا لَنَركَ فينا ضَعيفًا ولَولا رَهطُكَ لَرَجَمنكَ وما انتَ عَلَينا بِعَزيز• قالَ يقَومِ ارَهطى اعَزُّ عَلَيكُم مِنَ اللَّهِ واتَّخَذتُموهُ وراءَكُم ظِهريًّا انَّ رَبّى بِما تَعمَلونَ مُحيط؛ گفتند اي شعيب! بسياري از آنچه را ميگوئي ما نمي‌فهميم، و ما تو را در ميان خود ضعيف مي‌يابيم، و اگر بخاطر احترام قبيله كوچكت نبود تو را سنگسار مي‌كرديم و تو در برابر ما قدرتي نداري. گفت: اي قوم! آيا قبیله كوچك من نزد شما از خداوند، عزيزتر است در حالي كه (فرمان) او را پشت سر انداخته ايد؟ پروردگارم با آنچه انجام مي‌دهيد احاطه دارد (و آگاه است).» ۲ - فرجام شومهشدار شعيب علیه‌السلام به اهل مدين از عذابى فراگير و خواركننده و گرفتار شدن به فرجامی شوم همانند اقوام پيشين: «والى مَديَنَ اخاهُم شُعَيبًا قالَ يقَومِ اعبُدُوا اللَّهَ ما لَكُم مِن الهٍ غَيرُهُ ... انّى اركُم بِخَيرٍ وانّى اخافُ عَلَيكُم عَذابَ يَومٍ مُحيط• ويقَومِ لا يَجرِمَنَّكُم شِقاقى ان يُصيبَكُم مِثلُ ما اصابَ قَومَ نوحٍ او قَومَ هودٍ او قَومَ صلِحٍ وما قَومُ لوطٍ مِنكُم بِبَعيد• ويقَومِ اعمَلوا عَلى مَكانَتِكُم انّى عمِلٌ سَوفَ تَعلَمونَ مَن يَأتيهِ عَذابٌ يُخزيهِ ومَن هُوَ كذِبٌ وارتَقِبوا انّى مَعَكُم رَقيب؛ و به سوي مدين برادرشان شعيب را فرستاديم، گفت اي قوم من! الله را پرستش كنيد كه جز او معبود ديگري براي شما نيست و پيمانه و وزن را كم نكنيد (و دست به كم فروشي نزنيد) من خير خواه شما هستم و من از عذاب روز فراگير بر شما بيمناكم!و اي قوم من دشمني و مخالفت با من سبب نشود كه شما بهمان سرنوشتي كه قوم نوح يا قوم هود يا قوم صالح گرفتار شدند گرفتار شويد، و قوم لوط از شما چندان دور نيست. اي قوم! هر كاري از دستتان ساخته است انجام دهيد من هم كار خود را خواهم كرد!، و به زودي خواهيد دانست چه كسي عذاب خوار كننده به سراغ او مي‌آيد و چه كسي دروغگو است، شما انتظار بكشيد من هم در انتظارم.» ۳ - حضور در محکمه الهیکافران اهل مدين، مورد تهدید شعيب علیه‌السلام براى حاضر شدن در محکمه الهى: «وان كانَ طَافَةٌ مِنكُم ءَامَنوا بالَّذى ارسِلتُ بِهِ وطَافَةٌ لَم‌يُؤمِنوا فَاصبِروا حَتّى يَحكُمَ اللَّهُ بَينَنا وهُوَ خَيرُ الحكِمين؛و اگر طايفه اي از شما به آنچه من فرستاده شده ام ايمان آورده اند و طايفه اي ايمان نياورده‌اند صبر كنيد تا خداوند ميان ما داوری كند كه او بهترين داوران است.» ۴ - پانویس
۵ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۹، ص۳۲۸، برگرفته از مقاله «تهدیدشدگان (اهل مدین)». |